Kelimeler…

Kelimeler…

Düşüncelerimizi, duygularımızı, yaşanmışlıklarımızı, türkülerimizi dilden dile  aktaran ve güçlü etki bırakan en temel ifade aracımızdır. 

Bazen son vedadaki suskunluğu ve yetersizliği  bazen de gözlerden süzülen yaştaki hüzünle burkar içimizi. 

Bazen ruhun ilacı olur, güçsüz anlarda kuvvet, eksik anlarda tamamlayıcı, ama bazen de tamamlanmış anlarda eksiltir bizleri.

Gerçekten ruhu ve gücü var mıydı kelimelerin? Eksiklikten ve tamamlanmamışlıktan üzülürler miydi? Yüklediğimiz anlamlardan yıpranırlar mıydı?

Öyle ki her harfi çok yıpranmıştı, artık ayakta durmaya mecali yoktu “Tamam”ın. Kim farkındaydı yaşadığı mahcubiyetinin? “Ben tam olamamıştım” diye haykırıyordu yaşadığı vicdan azabıyla.

Sahi sevgili okurlar hiç düşündük mü kelimelerin yaşadığı vicdan azabını? Mahcubiyetini?

İyilikle, vicdanla var olun.

Haziran 2024